Blog 2017 – 1 – Duiken

Hebben jullie ons gemist?  🙂

Het is even geleden sinds ons vorige blog. Het hoogseizoen, de bijbehorende werkzaamheden en een aantal onverwachte situaties zorgden ervoor dat de tijd er even niet was om een blog te schrijven. En heel eerlijk gezegd hadden we even geen inspiratie meer. Maar op Bonaire gebeuren altijd onverwachte dingen, dus nu hebben we weer volop inpiratie en zullen we regelmatig een verhaaltje schrijven.

Momenteel is ons woongedeelte in de Bed & Breakfast een grote chaos met mensen die het weer mooi proberen te maken, dus het is een goed moment om het blog te schrijven.

Het zijn drukke maanden voor ons geweest met veel, laten we maar zeggen, uitdagingen. Lekkages, betonrot, alles is de revue gepasseerd. Maar we starten ons blog met leuk nieuws: We hebben onze PADI (duikcursus) gehaald! Het was puzzelen. Waar zouden we de tijd vandaan halen om allebei drie dagen vrij te kunnen zijn? Gevolg voor de ander was namelijk alleen de Bed & Breakfast runnen en de kids van school ophalen etc.

Begin januari was het dan eindelijk zover. Jarl beet het spits af en begon bij Wannadive de cursus. Hij had het geluk dat het rustig was en drie dagdelen vrijwel priveles heeft gekregen. Een natuurtalent werd hij genoemd 🙂 Met twee vingers in zijn neus haalde hij zijn PADI.
Toen was Christine aan de beurt met een iets grotere groep cursisten. Dat verliep toch iets minder soepel. Wat een gedoe zo’n trimvest en wat zijn die flessen ontzettend zwaar. Respect voor de ouderen onder ons die met zo’n fles de trap bij de duikplek “1000 steps” beklimmen en over de rotsen het water in gaan!

In het zwembad ging alles best goed. De oren konden geklaard worden, iets wat Christine normaal gesproken niet lukte, dus dat was een mooi begin. Toen kwam de ‘echte’ duik. Ook dat verliep best goed. Christine bleek een goede longinhoud te hebben en kon redelijk stabiel blijven in het water. Aan land was dat een ander verhaal. Na de duik moesten ze via een trapje weer het strand op. Tja, in het water mag je dan wel gewichtloos zijn, aan de kant ben je dat niet. Ineens was de fles toch wel heel zwaar en konden de beentjes het niet meer houden. BAM! Plat op de trap, een bloedende knie en wat blauwe plekken waren het gevolg. De instructeur pakte de uitrusting over en gooide deze over zijn schouder heen alssof het niks woog…
Poeh, dag één. De tweede dag verliep zonder problemen; de PADI was in zicht!

De duik op de derde dag verliep niet helemaal zoals het horen moest. Tegen het einde van de duik begon Christine ongecontroleerd te stijgen totdat ze uit het water schoot als een vuurpijl. Een beetje overdreven natuurlijk, maar leuk is anders. Toen dacht ze dat haar trimvest lek was en trok alles uit en ging op het strand staan. Uiteindelijk was er niks aan de hand en kon de duik worden hervat.

Hebben jullie de theorie van deze cursus wel eens gezien? Wat een boekwerk! Iets wat we beide onderschat hadden. En dan ook nog moeten kunnen omgaan met duiktabellen en duiken kunnen plannen. Dat waren avonden ouderwets studeren.. Maar de PADI was een feit voor beiden. Christine had minder fouten voor de theorie dan Jarl. Dat dan wel weer 😉

Wannadive en vooral Linda, enorm bedankt voor jullie geduld en de gezellige dagen! We komen zeker de eerste duik na de cursus maken. Ondertussen al iets te lang geleden, zouden we nog weten hoe het moet? 🙂

Volgende keer meer over onze bouwval waar we momenteel inzitten, het realiseren van een nieuw appartement en de steeds dichterbij komende deadline.

Hartelijke groet,

Jarl & Christine & kids